Reflectie begeleider 21-02-2017

De opdracht was om een fragment te laten zien waar je trots op bent, van deze sessie heb ik geen filmpje omdat dit naar mijn gevoel niet goed ging.

Ik was er vandaag niet helemaal bij, ik voelde me moe en koos er toch voor begeleider te zijn. Dit was geen goed plan. Op meerdere momenten liet ik steekjes vallen. Hierdoor verliep het gesprek niet zoals het hoort en was degene met het probleem hier de dupe van. Dit gaf mij een vervelend gevoel. Zowel omdat ik iemand hierdoor niet heb kunnen helpen als omdat ik graag dingen goed doe en dit mij het gevoel van onvermogen geeft.

Het begon al met het formuleren van de vraag. Boaz bracht een casus in. Ik vergat de vraag duidelijk te formuleren en hierdoor kwam ik voor mijn gevoel direct als een slechte begeleider over en hier werd ik onzeker van.

Later in het gesprek greep Sophie in omdat we te veel afdwaalde van het onderwerp. Dit had ik moeten doen maar door alle informatie was ik zelf ook een beetje het spoor bijster. Ik baalde hier erg van. Ik kom hier weer terug op het gevoel van onvermogen. Ik vind het achteraf heel fijn dat Sophie ingreep. Hierdoor is Boaz beter geholpen en zag ik direct op het moment wat ik fout deed.

Ik wil graag nog een keer begeleider zijn. Dit ga ik wel doen op het moment dat ik minder moe ben. Ik denk dat ik dan ook scherper ben. Ik ga me hiervoor beter inlezen en proberen beter de info te scheiden en zelf in te grijpen als we te erg verdiepen in dingen die niet waardevol zijn. Hopelijk krijg ik dan het gevoel dat ik echt wat toevoeg aan het gesprek, een voldaan gevoel. Ik ga dan denk ik ook een andere vorm gebruiken. Een andere methode lijkt me dan ook interessant om een keer uit te proberen.